มีอะไรก็บอกกันตรงๆ

คนเรา มีอะไรอึดอัด คับข้องใจ ก็น่าจะบอกกล่าวกันอย่างตรงไปตรงมา ไม่ใช่หลบหน้าหลบตา ทำให้อีกฝ่ายเสียความรู้สึกและลังเลว่ามิตรภาพที่มีต่อกันนั้น จริงใจมากน้อยแค่ไหน

มิตรภาพที่ว่า ในอนาคตอาจพัฒนาเป็น กัลยาณมิตร ที่จะยังคงเป็นมิตรกันไปจนแก่จนเฒ่า ในความคิดของฉัน กัลยาณมิตร เป็นมิตรที่จริงใจต่อกันและเกื้อหนุนกันในด้านกำลังใจ ในชีวิต

ฉันคิดว่า ฉันโชคดีที่ได้พบเจอกัลยาณมิตรเช่นนี้ และฉันก็รู้สึกขอบคุณพวกเขาที่คอยส่งกำลังใจและความเป็นห่วงให้แก่ฉัน ฉันมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ เพราะมีกำลังใจจากกัลยาณมิตรเหล่านี้ ขอบคุณที่เป็นห่วงกัน

ฉันเอง ไม่เคยคิดจะหาใครเป็นมาเป็นที่พึ่ง ฉะนั้น อย่ากลัวไปเลย ว่าการรู้จักกับฉันอาจทำให้เป็นภาระต่อไปในภายภาคหน้า เพราะตั้งแต่หมดพ่อไปเมื่อห้าปีที่แล้ว ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะโตเป็นผู้ใหญ่และอยู่ด้วยตัวของฉันเอง อีกทั้งตอนนี้ ฉันยังมีภาระต้องดูแลแม่ พระองค์เดียวที่เหลืออยู่ของฉัน ชีวิตของฉันมีเงาของพ่อไม่ว่าจะในเวลาไหน ความคิดของพ่อวนเวียนอยู่ในความคิดของฉันตลอดเวลา พ่อไม่เคยห่างหายออกไปจากชีวิตและความคิดของฉัน จริงๆ แล้ว พ่อไม่ได้ไปไหนเลย พ่อยังมีชีวิตอยู่ในหัวใจของฉันตลอดเวลา พ่อเป็นผู้ชายที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตของฉัน สมแล้ว ที่ชื่อของพ่ออันเป็นที่รัก คือ ประเสริฐ เพราะพ่อเป็นผู้ชายที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยพบมา