วันอังคารที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2550

เมื่อไหร่พ่อจะมารับ




อยากให้พ่อมารับ นึกถึงเมื่อก่อน ตอนเรียนโรงเรียนประถมที่ดาราวิทยาลัย จะรอพ่อมารับทุกเย็น มีวันหนึ่ง มีเด็กผู้ชายมาแกล้งแหย่แล้วเขาก็วิ่งไปหลบอยู่บนรถบัสของทหาร (น่าจะเป็นรถของกองบิน41) แล้วก็แลบลิ้นปลิ้นตายั่วเราอยู่ข้างในรถ ด้วยความเปรี้ยวในตอนนั้น เลยคว้าก้อนหินเขื่องๆ ก้อนหนึ่งใกล้มือ โยนโครมเข้าไปให้ ผลปรากฏว่ากระจกรถบัสแตก พ่อต้องเสียเวลาไปเจรจาและชำระค่าเสียหายให้เขา สงสารพ่อจัง


ตอนนี้ โตแล้ว เหนื่อยแล้ว อยากให้พ่อมารับ คิดถึงพ่อทุกคืน เมื่อไหร่พ่อจะมารับเสียที บางทีต้องบอกตัวเองว่าให้เข้มแข็ง พยายามเตือนตัวเองว่าอย่าทำให้พ่อห่วง เพราะก่อนพ่อจากไป พ่อมองหน้าฉันไม่คลาดสายตาจนสิ้นลมหายใจสุดท้าย แต่ตอนนี้ ฉันอยากบอกพ่อ หรืออยากฝากใครก็ได้ไปบอกพ่อ ให้มารับฉันได้แล้ว

ไม่มีความคิดเห็น: