วันเสาร์ที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2550

หนี

พ่อฉันหนีจากปัญหาและความเศร้าบนโลกใบนี้ด้วยการไปตกปลา ฉันเข้าใจพ่อ ว่าพ่อคงต้องการจะหนีจากอะไรสักอย่าง เหมือนกับฉันในตอนนี้ การหนีของพ่อครั้งนี้ ทำให้พ่อใช้เวลาทั้งวันกับการตกปลาและสูบบุหรี่ มวนแล้วมวนเล่า ที่เผาชีวิตของพ่อ แล้วฉันล่ะ จะหนีไปด้วยวิธีใดดี

วันจันทร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2550

เพื่อนแท้ ไม่ทิ้งกัน


นวลกับลักกี้ ถึงแม้จะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ แต่ยามเมื่อมีทุกข์ อีกฝ่าย จะเป็นกำลังใจให้กัน ฉันก็เป็นอีกคน ที่อยากจะมีคู่ทุกข์คู่ยากแบบนี้บ้าง แก่มา ก็คอยดูแลกันและกัน คงน่าอุ่นใจไม่น้อย ทั้งยามสุข และยามทุกข์

วันศุกร์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2550

Big Big World

I'm a big big girl in a big big world ,it 's a big big thing if you leave me
but I too too feel , but I too too will, miss you much

หวนคืนสังเวียน

หากคิดว่าชีวิตนี้ กำลังทุกข์หนัก จะทำอย่างไรดี บางคน อ้อนวอนขอพรพระเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอให้กำเนิดชีวิตแก่ลูกของพวกเขา แต่หันมามองดูฉัน ฉันเฝ้าอ้อนวอนทุกวัน ให้ชีวิตของฉันดับสิ้น ถ้าพ่อรู้ว่าตอนนี้ฉันทุกข์หนักขนาดนี้ พ่อจะจากไปอย่างมีความสุขหรือไม่นะ

วันพุธที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

อิ่มอกอิ่มใจ



เรื่องบางเรื่อง ทั้งดีและร้าย สามารถเกิดขึ้นได้อย่างไม่คาดคิดกับชีวิตของเรา หรือที่เราเรียกกันขำๆ ว่า เข็มขัดสั้น (เพราะมันคาดไม่ถึง) ดังคำเขาว่า "ชีวิตมีทั้งสุขและทุกข์คลุกเคล้ากัน" บางเวลา เราเหมือนถูกลงโทษ แต่บางเวลาเราก็ได้รางวัล เย่างเช่นเวลานี้ที่ฉันอิ่มเอมหัวใจ

วันอังคารที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

หมาขนตาสีขาว



เจ้าหมาขนตาสีแปลกตัวนี้ เดินมาทักทายฉันอย่างคุ้นเคย ทั้งๆ ที่เราเพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก ฉันสะดุดตากับขนตาสีขาวของมัน เออ เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ จะตั้งชื่อมันว่าอะไรดีนะ

หมาอยากรู้อยากเห็น



หมาตัวนี้ เจอที่ร้านอาหาร อ.ขุนยวม ดูหน้าตามันสิ อยากรู้อยากเห็นมากๆ มันโผล่หน้าออกมาจากหลืบเสา เพื่อมาแอบดูพวกเรา แต่สุดท้าย มันก็มานั่งเฝ้าฉันทานข้าวตามเคย

วันจันทร์ที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

สุดสวย - เมืองปาย - ดอกบัวตอง






ชื่อเพื่อนตัวใหม่ ชื่อ นางสุดสวย นามสกุล หางม้วน

ใกล้สิ้นปี ฉันได้รับน้ำใจและคำเชิญจากญาติ ให้ร่วมทริปไปปาย-แม่ฮ่องสอน สองวันหนึ่งคืนที่เมืองในหมอกแห่งนี้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ ฉันตัดใจทิ้งห่วงต่างๆ ไว้ข้างหลัง เพราะความเห็นแก่ตัว เพราะคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะต้องให้น้ำแก่ชีวิตเหี่ยวๆ บนโลกใบนี้ของฉันบ้าง
ฉันบันทึกภาพต่างๆ ไว้เพื่อเตือนความทรงจำถึงสถานที่และสิ่งต่างๆ ที่ได้เจอะเจอ แต่ก็สังเกตุตัวเองว่า ส่วนใหญ่ฉันจะถ่ายภาพเพื่อนๆ และน้องๆ ของฉัน ตามทางทีได้เจอะเจอ มีเพื่อนตัวหนึ่งที่พิเศษสุดๆ เราเจอกันที่วัดน้ำฮู วัดที่เป็นจุดสำคัญของการท่องเที่ยวของเมืองปาย เจ้าสุดสวยตัวนี้ เป็นมิตรกับฉันมากๆ ฉันสะดุดตากับหางสีขาวที่ม้วนเป็นตัวโอ มันกระดิกหางทันทีที่ได้เห็นฉันและเมื่อฉันพูดคุยทักทายกับมัน สุดสวยตามฉันไปทุกที่ในวัด เราคงถูกชะตากันแล้วล่ะ อยากมาอยู่ด้วยกันไหมสุดสวย

วันจันทร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2550

ชีวิตลำเค็ญของนิลกับเจ้าบุญรอด


เรื่องของนิล เป็นชีวิตที่น่าเศร้า จากความเดิมตอนที่แล้ว ฉันเคยเล่าให้ฟังว่านิล เจ้าหมาตัวเมียสีดำผอมโซ ถูกเอามาทิ้งไว้ที่วัด แถมโชคร้ายซ้ำเติมนิลเข้าไปอีก นิลโดนรถทับ เลยเดินกระเผลกๆ ตอนที่เจอกันครั้งแรก นิลกำลังตั้งท้อง แต่ครั้งล่าสุดที่ฉันไปเยี่ยมนิล นิลคลอดลูกแล้ว แต่นิลยังไม่ประสา นิลหนอนิล เพราะเป็นคุณแม่มือใหม่ นิลจึงขุดทรายฝังลูกตัวเอง นิลจะรู้ไหมนะว่านิลฆ่าลูกในไส้ของตัวเองไปตั้ง 4 ตัว จาก 5 ตัวที่คลอดออกจากท้อง เหลือรอดชีวิตแค่ 1 ตัว ตามรูปที่เอามาฝาก หรือนิลอาจจะรู้เสียก่อนว่า มีลูกตั้ง 5 ตัว นิลเลยเลี้ยงไม่ไหว ดังนั้น นิลเลยตัดสินใจส่งลูกตัวเองกลับไป เผื่อจะได้เกิดใหม่เป็นลูกหมาในบ้านรวยๆ หรือไม่ก็เกิดมาเป็นมนุษย์อมทุกข์ใช้กรรมให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
พี่ชายใจดีให้เจ้าอ้วนดำ ลูกของนิลตัวนี้ว่าเจ้าบุญรอด ก็แหม ก็มันมีบุญ รอดมาได้จริงๆ นี่นะ

วันอังคารที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2550

การให้อภัยชนะการให้ทั้งปวง

คำคมประจำวัน

วันอาทิตย์ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2550

วันนี้ทำไข่แตกไป 7 ใบ


วันนี้ผีแม่บ้านเข้าสิง นึกอยากทำกับข้าวทานเอง เหตุเพราะร่วมบุญในเทศกาลกินเจกับเขาด้วยคน แต่อย่างเรา ขอแค่มังสวิรัติก็พอ เมนูวันนี้ ผัดยอดฟักทองใส่ไข่ ตอนสายๆ พอใกล้มื้อเย็น แม่บ้าน(จำเป็น) ก็ไปจ่ายตลาด ซื้อไข่เบอร์ใหญ่ที่สุดในร้านมา 10 ลูก แต่คนเรียบร้อยแบบเรา เผลอทำถุงไข่หลุดมือ โพล๊ะ ไข่เจ้ากรรม แตกไป 7 ใบ โธ่รา ถ้าจะเป็นลางร้าย พอคิดจะเข้าครัว จะเป็นแม่ศรีเรือนกับเค้าสักหน ดั๊นน ทำไข่แตกเกือบหมดถุง แม่ค้าที่ตลาดบอกว่า โห น่าสงสารจัง ตอนเดินออกมาจากตลาด มีแต่คนมอง แหะๆ อายๆๆ เพราะคนเขาคงว่าประหลาด ทำไมมันซื้อไข่ แต่ไข่มันแตกฟระ

วันอังคารที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2550

นวลน้อย คอยติดตาม

When we first met!



ขอต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้าน แมวหลงทางพลัดจากอกแม่ตัวนี้ ไม่ยอมเดินหนี เมื่อฉันเดินเข้าไปทัก ฉันเลยรับนวลน้อยเข้าบ้าน จนถึงทุกวันนี้ นวลน้อย กลายเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านฉันเรียบร้อย

เจ้าแมวน้อยตัวนี้ มีชื่อยาวขึ้นทุกวัน เริ่มแรก ฉันตั้งชื่อมันว่า นวล ตามที่พี่ชายใจบุญที่เคยมอบชื่อนี้ให้เรียกหมาที่ทำงาน มาคราวนี้ ฉันขอยืมเอามาตั้งให้เจ้าเหมียวตัวนี้บ้าง หลังจากนั้น ฉันเพิ่มคำว่าน้อย ข้างหลังคำว่านวล ก็เพราะมันยังตัวน้อยๆ อยู่นี่นา อีกสองสามวันต่อมา ฉันมีนามสกุลให้มันด้วย เพราะเวลาฉันเดินไปไหนมาไหนในบ้าน นวลน้อยเป็นต้องวิ่งตามฉันต้อยๆ นวลน้อยเลยเหมาะมาก กับนามสกุลเท่ห์ๆนี้ คอยติดตาม

นวลน้อย หน้าตาเหมือนเจ้ามอม แมวที่ฉันรักมากที่สุด เหมือนมอมแทบจะ 90% เรื่องของมอมกับฉัน ก็ทิ้งอดีตที่เจ็บปวดไว้เช่นกัน

คนเรา รู้หน้า ไม่รู้ใจ



สุดยอดนะคร๊าบบ เจ้าของบล็อกไม่ต้องพรรณาอะไรอีกเลย หรือนี่จะเป็นสัจธรรมของโลก ปลงเสียเถอะ ถ้าเกิดว่ามีครั้งหนึ่งหรือมากกว่า ที่เราโชคร้ายได้เจอคนแบบนี้







วันศุกร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2550

วัดอุโมงค์ - ที่พักใจ ตอน 3 ต้นไม้ที่วัด บอกอะไรให้ฉันบ้าง

ภาพนี้ ชอบมากที่สุด โดนจริงๆ ฐานะต่ำ ไม่ใช่น่ารังเกียจ น่ารังเกียจ คือผู้ไร้ความสามารถ








ยังไม่สาย ที่ได้รู้คุณของแม่



วัดอุโมงค์ - ที่พักใจ ตอน 2 ขอแนะนำพี่บิ๊ก และพี่เต่า


ที่แห่งนี้ สมแล้วที่ฉันเรียกว่าเป็นที่พักใจ ฉันรู้สึกสงบ ทุกครั้งที่ได้มาเยือน พอกลับออกไปจากที่แห่งนี้ ฉันรู้สึกชีวิตได้ชาร์จแบตเตอรี่จนเต็ม มีพลังไปสู้กับปัญหาต่างๆ ที่รายล้อม บนเกาะกลางบึงแห่งนี้ มีหลุมศพสองสามหลุม พวกเขาคงอยากอยู่ที่นี่ตลอดไป ฉันก็อยากอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน ตอนที่พวกเขายังมีชีวิต ก็คงเคยมาเที่ยวที่นี่และรู้สึกอยากจะอยู่ที่นี่ตลอดไปเช่นกัน


ปลาตัวนี้ ฉันขอเรียกว่า พี่บิ๊กนะ หลังจากที่พวกเราให้อาหาร พี่บิ๊กว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำ เข้ามาใกล้ฝั่งตรงที่ฉันนั่งอยู่มากๆ พี่บิ๊กคงขึ้นมาดูหน้าฉัน เพื่อจะขอบคุณ หรือผูกมิตร หรือผูกปิ่นโตกันแน่เนี่ย 5555 ไม่ต้องห่วงนะพี่บิ๊ก พี่จะเอาของอร่อยๆ มาให้อีกแน่นอน รักษาตัวให้รอดจากหม้อแป๊ะซ๊ะเห๊อะ พ่อคู๊ณณณ
5555 แหม พูดเล่นน่า พี่บิ๊ก อย่าโกรธกันน๊า
พี่เต่า ก็ขึ้นมามองหน้าฉันด้วยเช่นกัน คงอยากผูกปิ่นโตอีกราย ^____^

วัดอุโมงค์ - ที่พักใจ ตอน 1 ขอแนะนำ พี่นิล

ฉันค้นพบที่พักใจเป็นบ่อให้อาหารปลาที่วัดอุโมงค์ เมื่อไปยังที่แห่งนี้ ฉันรู้สึกสงบและผ่อนคลาย ฉันคิดว่ามนุษย์ทุกคน เมื่อมาถึงที่แห่งนี้ ก็คงรู้สึกเช่นเดียวกัน


เมื่อได้มาที่นี่ จะมีฝ่ายประชาสัมพันธ์เป็นน้องหมาวิ่งมาต้อนรับกันโขยงใหญ่ เช่นเจ้าดำตัวนี้ ฉันไม่รู้จะตั้งชื่อว่าอย่างไรดี เพราะตอนนี้ คนที่เป็นแผนกตั้งชื่อให้น้องหมาๆ ของฉัน ก็เงียบหายไป งั้นน้องก็ชื่อเจ้าดำไปก่อนแล้วกันนะ น้องดำตัวนี้ เป็นหมาตัวเมีย แม่ค้าขายไอศครีมที่ฉันไปอุดหนุนในวัดบอกว่า เจ้าดำตัวนี้กำลังท้องอ่อนๆ และมีคนเอามันมาทิ้งไว้ที่วัด น่าสงสารจัง ถ้างั้นฉันจะเรียกเธอว่า นิล นะ ต่อไปนี้ พี่จะเรียกเธอว่า "นิล" นะ แล้วก็จะพยายามมาหา เอาขนมมาให้กินบ่อยๆ นะ นิลกับน้องในท้องจะได้ไม่อดจนผอมโซแบบนี้


นิลเป็นมิตรกับคนแปลกหน้า นิลยิ้มง่าย เคยเห็นหมายิ้มไหม เวลาหมายิ้ม น่ารักกว่าคนยิ้มตั้งเยอะ นิลเดินตามถุงขนมปังที่พวกเราตั้งใจจะนำไปให้ปลา ต้อยๆ จนพวกเราใจอ่อน นิลเลยได้กินขนมปังหนึ่งแผ่น หลังจากได้รับขนมปังจากพวกเรา นิลคาบขนมปังแล้วิ่งกลับไปยังอาณาเขตของมันทันที เพราะมีหมาอีกหลายๆ ตัว ที่เดินตามเรามาเป็นพรวน นิลคงกลัวโดนรุม เพราะนิลประจบได้เก่งกว่าใคร แต่เรายกประโยชน์ให้นิล เพราะเรารู้ว่านิลมีน้องอยู่ในท้อง

แล้วจะเอาขนมมาให้บ่อยๆ นะ พี่นิล

วันพฤหัสบดีที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2550

คำคมๆ


แม้สันดานของเราจะยังไม่ดีนัก

แต่จงสร้างจิตสำนึกที่ดีไว้

จิตสำนึกที่ดีจะทำให้ คิด พูด ทำในสิ่งที่ดี

ทำให้บุคลิกงดงามและมีเสน่ห์....

คำคม บาดลึกเข้าไปถึงไส้ติ่ง จาก http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem107356.html

โลกนี้คือละคร

โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใด ต่างจบลงไปเหมือนกัน เกิดมาต้องตายร่างกายผุพัง ผู้คนเขาชัง คิดยิ่งระวังไหวหวั่น ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน ถือผิวชังพรรณ บ้างเหยียดหยันกันเหลือเกิน โลกนี้คือละคร บทบาทบางตอน ชีวิตยอกย้อนยับเยิน ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ แสนเพลินเหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ...