ต้นตระกูลหมี - พี่หมีซีเนียร์และภรรยา

พี่หมีซีเนียร์

เรารักกันๆๆ นะ

วันนี้ถือว่าเป็นวันโชคดีอีกวันหนึ่ง ฉันมีโอกาสได้พบเจอกับญาติของหมี หรือพี่เขาคงจะเป็น ต้นตระกูลหมี

เหตุที่แน่ใจว่าเป็นเช่นนั้น ก็เพราะ พ่อคุณคนนี้ เหมือนหมีมากกว่าคู่แฝดในบทความตอนก่อนมากๆ เหตุผลอีกข้อที่มาสนับสนุนสมมติฐานของฉัน ก็เพราะพ่อคุณคนนี้ มานอนอยู่ในบริเวณที่ๆ ฉันไปพบกับหมีเป็นครั้งแรก นั่นคือใต้อาคารสำนักงานตรงที่เป็นที่จอดรถของฉันนั่นเอง ครั้งแรกที่มองไปเห็นพ่อคุณคนนี้นอนอยู่ ฉันใจหายวาบ นึกว่าเป็นหมี แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ หมีของฉันตัวนี้ ไม่รู้จักฉันเอาเสียเลย มันนอนนิ่ง แถมทำท่าขี้เกียจนิด ๆ อีกด้วย ฉันเสียใจและผิดหวังนิดหน่อย เพราะครั้งแรกนึกว่าเป็นหมีจริงๆ แต่ถึงจะได้เจอกัน เราก็ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ และถ้าหมีมาอยู่ที่นี่จริง แปลว่าหมีโดนทิ้งแล้ว นั่นฉันยิ่งไม่ยอมใหญ่ แต่ถึงอย่างไร ได้เจอญาติของหมีคราวนี้ ก็ทำให้ใจฉันปลาบปลื้มไม่น้อย

มีหมารุ่นๆ อีกตัว คิดว่าเป็นผู้หญิง นอนอยู่ใกล้หมีซีเนียร์ ฉันเลยหันไปทักเจ้าหล่อน น้องสาวตัวขาวดำคนนี้ ฉันยังไม่ได้ตั้งชื่อให้เลย น้องคนนี้ มีท่าทางเป็นมิตรมากๆ พอฉันเริ่มพูดด้วย มันก็หันมามองแล้วก็นอนหงายอล่างฉ่าง (แหม ไม่เป็นกุลสตรีเลยนะตัว) แสดงความเป็นเพื่อนและทักทายกับฉันอย่างเต็มอกเต็มใจ เสียดายที่ตอนนั้น ฉันไม่มีอะไรติดไม้ติดมือมาแบ่งเพื่อนๆ พวกนี้กินเลย

พอพี่หมีซีเนียร์มองเห็นน้องสาว (คิดว่าคงเป็นแฟนพี่หมีซีเนียร์) มีท่าทางเป็นมิตรกับฉัน พี่หมีซีเนียร์ก็เลยเริ่มบิดขี้เกียจตามภาพที่เห็น แล้วก็ค่อยๆ ลุกเดินมาหาฉัน แหม พี่หมีซีเนียร์นี่ น่า..เบิ้ดดด จริงๆ เลย อิอิ

หลังจากนั้น พี่หมีซีเนียร์ก็เริ่มมานัวเนียและเล่นกับฉันด้วยอีกคน เพื่อนสองคนนี้ยอมให้ฉันสัมผัสและเล่นด้วย วันนี้อิ่มเอมใจจริงๆ

คู่แฝดของหมี

พ่อเจ้าประคุณเอ๊ยย ทำไมน้องถึงเหมือนหมีมากๆ แบบนี้จ๊ะ

Bad Day!

วันนี้ขอโกรธแม่หนึ่งทีได้ไหม ...เพราะว่าแม่ซ่อนยาอีกแล้ว แม่แอบไม่กินยา แม่โกหกฉันอีก ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ในชีวิต ภาพแห่งความหลังเมื่อแม่ต้องไปอยู่โรงพยาบาลแห่งนั้น หวนกลับมาหาฉันอีกครั้ง ความเครียดเริ่มเดินขบวนเข้ามาสู่หัวสมองของฉัน ตั้งแต่หลังอาหารมื้อเช้าที่รับทราบว่าแม่เริ่มซ่อนยาไว้ใต้ลิ้นเวลาฉันป้อนยา และแม่แอบไปเข้าห้องน้ำหลังจากนั้นเพื่อเอายาไปทิ้ง มิน่า พี่คนที่ดูแลแม่บอกว่า สองสามวันก่อน แม่เดินออกจากบ้านไปอีก แม่เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม แม่ของฉันป่วยอีกแล้ว

หลายๆ เดือนที่ผ่านมา ฉันเพิ่งจะฟื้นตัวจากความซึมเศร้าและความเครียดจากปัญหาเรื่องความเจ็บป่วยของแม่ แต่วันนี้เป็นวันแรกที่ประสบการณ์แย่ๆ แบบนั้นเกิดขึ้นกับฉันอีก แต่ฉันก็เข้าใจว่าชีวิตคน ก็ต้องเป็นแบบนี้ จะให้สุขตลอดไป หรือทุกข์เสียทั้งหมด ย่อมไม่มีทางเป็นไปได้

ชีวิตฉันก็เช่นกัน ในวันที่แสนจะหม่นหมองในวันนี้ ร่างกายของฉันหาทางออกด้วยการนอนหลับที่ยาวนาน อันที่จริงคือฉันไม่อยากตื่นมาพบเจอและรับรู้กับปัญหาใดๆ อีกแล้วต่างหาก ฉันแอบคิดว่า ถ้าไม่ตื่นจริงๆ คงดีไม่น้อย

แต่อย่างไรก็ดี โลกใบนี้ ไม่ได้โหดร้ายไปกับฉันเสียทั้งหมด ยังพอมีบางสิ่งอยู่บ้าง ที่ทำให้ฉันยิ้มได้ นี่อย่างไร ที่เขารียกกันว่าโลกก็มีความยุติธรรมกับเราเหมือนกัน อย่างน้อย ทุกอย่างบนโลกใบนี้ ก็ไม่ได้แย่เกินไปที่จะมีชวิตอยู่

ฉันรู้จักเพลงอยู่เพลงหนึ่ง เพลงนี้ชื่อ "ชีวิตกับความหวัง" มีความหมายดีและให้กำลังใจได้ดีมาก ฉันขอมอบให้ทุกคนที่มีโอกาสได้อ่าน เผื่อว่าจะได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง เหมือนกับที่ฉันเป็น

" เราได้เกิดมาหนึ่งหน เราผจญเพื่อความหวัง ทุกข์ประดังเมื่อความหวังพังทลาย
ลืมอดีตที่ขื่นขม ทุกข์ระทมให้เลือนหาย เหมือนนิยายผ่านฝันร้ายที่อับเฉา
แม้บางวันฝันชื่น หรือบางคืนฝันเศร้า ยิ้มระรื่นโรมเร้าคลาดเศร้าใจ
...........
ยังไม่สิ้นแห่งความหวัง ชีวิตก็ยังสดแจ่มใส ทุกข์ทำไมสู้ต่อไปในโลกนี้
.........
ทุกข์ทำไมสู้ต่อไปในโลกนี้

A dog is the only thing on this earth that loves you more than he loves himself.

เจ้าหมาเอ๋ย คิดอะไรอยู่หนอ?

ชื่อบทความใหม่วันนี้เพราะจับใจ "A dog is the only thing on this earth that loves you more than he loves himself." เจ้าของบล็อกขอแปลว่า "สุนัข หรือน้องหมา เป็นเพียงสิ่งเดียวในโลก ที่รักคุณ มากกว่ารักตัวเขาเอง" พอเห็นคำๆ นี้ จี๊ด ขึ้นมาทันทีเจ้าค่ะ คิดว่าผู้ที่เป็นสมาชิกชมรมคนรักหมาเหมือนกันเท่านั้นจึงจะเข้าใจถึงความรู้สึกที่ว่านี้


ความรักจากเพื่อนสี่ขาเหล่านี้ เป็นความรักที่บริสุทธิ์ รักแบบไม่มีเงื่อนไข รักแบบไม่มีสิ่งใดแฝงเร้น
ตัวฉันเอง เคยพบเจอกับประสบการณ์แห่งการพรากจากเพื่อนๆ เหล่านี้มาหลายครั้ง แต่ละครั้ง ฉันเสียใจไม่น้อย และไม่เคยลืมเพื่อนผู้แสนดีที่จากไปเหล่านั้น ความทรงจำดีๆ ที่เคยอยู่ร่วมกัน มักจะย้อนกลับมาทำให้ฉันเศร้า หรือมีความสุขทุกครั้งที่ฉันได้นึกถึงพวกเขา

และฉันก็อิจฉาคนหลายคนที่มีเพื่อนสี่ขาเหล่านี้อยู่ด้วย

อย่างไรก็ดี เราห้ามสัจธรรมของโลกอย่างหนึ่งที่ว่า "ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นและดับลง" ไม่ได้ สัจธรรมนี้ เป็นเรื่องจริง ซึ่งตัวฉันเองและเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ผู้เป็นกัลยาณมิตรของฉัน ก็เคยประสบมาหลายครั้งแล้วเช่นกัน แต่เมื่อไหร่ จะทำใจได้สักที?

หากวันหนึ่งเราต้องจากกันไปไกล หรือตอนนี้ เราจากกันไปไกลแล้ว เพื่อนผู้ซื่อสัตย์คนนั้น จะยังจำฉันได้ไหมหนอ

อิ่มอุ่น

ขอมอบเพลงอิ่มอุ่นให้แม่

"อุ่นใด ๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขน อ้อมกอดแม่ตระกอง

รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน

ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน

อิ่มใด ๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน

น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือน พร่ำสอน สอนสั่ง

ให้เจ้าเป็น เด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็น ความหวังของแม่ต่อไป

ใช่เพียงอิ่มท้อง ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น

อุ่นไอรัก อุ่นละมุล ขอน้ำนมอุ่น จากอกให้ลูกดื่มกิน"

บราวนี่กับพี่บิ๊ก

ก่อนหน้านี้ แม่ขอบราวนี่ไปนอนด้วย

เพราะแม่บอกว่าเอาบราวนี่ไว้วางแขนตอนนอน ทำให้สบายขึ้น ฉันเลยยกบราวนี่ให้แม่ จริงๆ ฉันรักบราวนี่นะ แต่ฉันรักแม่มากกว่า
หลังจากนั้น แม่ติดใจ อยากได้ตุ๊กตาตัวใหม่มาใช้แทนหมอน แม่บ่นว่าอยากได้ ฉันเลยไปหาพี่บิ๊กมาเป็นของขวัญวันแม่ในปีนี้ แม่ดีใจมาก ให้พรฉันยกใหญ่ แม่ชอบพี่บิ๊ก แม่ยิ้มหน้าบาน ไม่บ่อยนะ ที่เห็นแม่ยิ้มตั้งแต่แม่ป่วย จริงๆ ฉันก็แอบปิ๊งพี่บิ๊กเหมือนกัน แต่เพื่อแม่ ยังไงก็ยอมอยู่แล้ว

ตอนนี้พี่บิ๊กกับบราวนี่เลยเป็นพี่น้องกัน ช่วยกันดูแลแม่เราด้วยล่ะ

คำคม

คราวนี้ขอเสนอคำคม ไปลอกเขามา (อีกแล้ว)

"คนผู้สะสมวัตถุ ไม่มีวันเห็นความงามของเรียวใบไม้ ที่ประดับด้วยหยาดน้ำค้าง" (ถูกต้องนะคร๊าบบบ...อันนี้เติมเอง)

ดาราหน้ากล้อง

วันหยุด มักมีกิจกรรม อย่างเช่นการถ่ายภาพเก็บรูปดอกไม้บ้านน้าบ้าง บ้านตัวเองบ้าง จนสุดท้าย ได้เจอกับดาราหน้ากล้องคนใหม่ เป็นผีเสื้อและแมลงในสวนข้างบ้านนั่นเอง

คุณผีเสื้อเหล่านี้ ไม่กลัวฉันเลย มันบินวนเวียนอยู่ใกล้มาก เหมือนจะอวดลวดลายที่สวยงามบนตัวมันให้ฉันดู ถ้ามันพูดได้ มันคงบอกฉันว่า " ธรรมชาติสร้างฉันมาสวยไหม เกิดชาติหน้า ฉันจะเป็นนางแบบ " อิอิ

นอกจากนี้ ฉันโชคดีที่วันนี้ เจอดอกกุหลาบสีม่วงของน้ากำลังเริ่มจะบาน สวยมากขอบอก เลยแอบไปขโมยเก็บภาพมาจากบ้านน้าอีกแล้ว ดูรูปสวยๆ จากฝีมือเจ้าของบล็อกที่ http://s194.photobucket.com/albums/z80/popp19/แล้วเข้าไปที่ my flowers นะคั๊บป๊ม

เลี้ยงหมาในเนท

เจอรูปคุณหมาๆ (ของคนอื่น) ในเนท เลยเก็บมาเลี้ยงบ้าง

วันหนึ่งถ้าฉันพร้อม ฉันอาจมีเพื่อนสี่ขาเหล่านี้เพิ่มเติมจากลักกี้ ตอนนี้ลักกี้ได้รับความรักทั้งหมดจากฉัน ซึ่งลักกี้คงรู้สึกดีกว่าเมื่อก่อนมาก ฉันยังไม่อยากทำให้ความสุขเหล่านั้นของลักกี้หายไป เรื่องของลักกี้ก็มีให้เล่ามากพอสมควร เพราะที่มาของลักกี้ก่อนจะมาอยู่กับฉันนั้น น่าสงสารและน่าเศร้าเป็นที่สุด รอติดตามตอนต่อไป!

ตัวเตี้ยสีน้ำตาลคือ ลักกี้ น้องสาวฉันเอง อยู่ด้วยกันมาสิบกว่าปีแล้ว

Everybody needs to have a friend

สู้ว๊อยยยยยยย!!!!!

วันนี้ ถึงคราวฉันบ้าง ที่จะเป็นฝ่ายปลอบใจเพื่อนผู้มีความทุกข์หรือกำลังเจอกับปัญหา ถึงแม้ตอนนี้ ปัญหาของฉันเอง ก็ยังไม่คลี่คลาย แต่ฉันก็ยังพอมีกำลังจะแบ่งปันน้ำใจเพื่อเยียวยาคนรอบตัวฉัน ที่กำลังมีปัญหาเหมือนกัน นี่คือสิ่งที่เพื่อน พี่น้อง กัลยาณมิตร หรือจะเรียกว่าอะไรก็แล้วแต่ ควรจะทำในช่วงเวลาที่อีกฝ่ายกำลังตกที่นั่งลำบาก ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เราทุกคน ต่างก็มีปัญหาของตัวเอง แล้วแต่ว่าปัญหาของใครจะหนักหนาสาหัสกว่ากัน ฉันอยากให้พวกเขาเข้มแข็ง ฝ่าฟันอุปสรรคปัญหาเหล่านั้นไปให้ได้ ซึ่งพรนี้ ฉันขอเอามาใช้กับตัวเองด้วยเช่นกัน เธอไม่ได้ทุกข์อยู่คนเดียวหรอกนะ ยังมีคนที่เฝ้าดูเธออยู่อย่างเป็นห่วง สู้ต่อไป แม้ชีวิตมันจะโหดร้ายกับเรา แต่ให้คิดเสียว่าเป็นการทดสอบ อดทนไว้นะ แล้วมันก็จะผ่านไปเอง สู้ๆๆ fighting อะไรจะเกิดขึ้นข้างหน้าเรา เราไม่รู้ สู้ทำวันนี้ให้ดีที่สุดทุกวัน ก็จะดีเอง ฉันจะบอกตัวฉันเองด้วย

เก็บดอกไม้สวยๆมาฝาก

เห็นดอกไม้สวยๆ แล้วจิตใจจะได้สดชื่น มองอีกมุมหนึ่ง โลกนี้ก็มีอะไรดีๆ สวยๆ งามๆ รอให้เรา ชื่นชมอยู่อีกเยอะ

มีดอกไม้สวยๆ มีที่ดีๆ ให้เที่ยว มีสัตว์น่ารักๆ ให้เล่น ให้ชื่นชม ถึงแม้จะไม่มีโอกาสได้เป็นเจ้าของก็ตาม

My Great Daddy

วันนี้ฉันจะพูดถึงเรื่องของพ่อบ้าง เพราะไปจัดห้องแล้วเจออัลบั้มภาพเก่าๆ ที่กำลังจะเสียหายไปตามกาลเวลา ไม่ได้การเสียแล้ว ฉันจึงต้องสแกนภาพแห่งความหลังนี้เก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ เทคโนโลยีสมัยใหม่ช่วยเราได้แบบนี้นี่เอง ในภาพนี้ พ่อลูกสองคนมีความสุขกันมาก ฉันจะไม่ยอมให้ความสุขเหล่านี้กลายเป็นอดีตแน่นอน ถึงแม้ความเป็นจริง ฉันจะไม่สามารถทำได้ก็ตาม ตั้งแต่นี้ต่อไป ฉันจะพยายาม (ถึงแม้จะรู้ว่าทำไม่ค่อยเก่ง) ที่จะอยู่อย่างมีความสุข ไม่ต้องให้พ่อได้เป็นห่วง และฉันจะดูแลแม่ให้อย่างดี

ตอนเด็กๆ หรือแม้แต่โตเป็นสาว ฉันชอบตามพ่อต้อยๆ พ่อไปไหน ฉันไปด้วย ดังนั้น แนวคิด หรือปรัชญาการดำเนินชีวิตของพ่อผู้แสนดีคนนี้ ฉันจึงรับและซึมซับมาทั้งหมด พ่อเป็นข้าราชการตงฉิน พ่อเคยสอนฉันว่า เมื่ออยู่ในที่ทำงาน ให้มองว่าทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานของเรา อย่าไปมองว่าคนที่มีหน้าที่การงานตำแหน่งต่ำกว่าเรา แล้วเขาจะด้อยกว่า พ่อสอนให้ฉันให้เกียรติทุกคน พ่อบอกว่านเราทุกคนมีสิทธิ์และศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน หลังเลิกงาน พวกเราก็เป็นเหมือนเพื่อนกัน ฉันจึงมีเพื่อนเยอะแยะมากมาย

ฉันคิดว่าฉันถอดแบบทั้งหน้าตาและนิสัยใจคอของพ่อมาทั้งหมด พ่อเป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตฉัน ทุกวันนี้ ฉันยังนอนร้องไห้คิดถึงพ่อในวันที่อ่อนแอ แต่ก็พยายามปลอบใจตัวเองเสมอว่า พ่อไม่ได้ไปไหน พ่อแค่เหนื่อย อยากพักผ่อน และย้ายบ้านไปอยู่อีกโลกหนึ่งแค่นั้นเอง แต่ส่วนหนึ่งของพ่อยังคงมีชีวิตอยู่ในใจของฉันเสมอ เรื่องดีๆ ของพ่อยังมีที่อยากเลาอีกเยอะ คงต้องรอภาคต่อไปค่ะ

เก็บรูปดอกไม้แถวบ้านมาฝาก

ดอกไม้พวกนี้ เป็นดอกไม้ที่บ้านของน้าบ้าง บ้านของตัวเองบ้าง
วันหยุด มีเวลาได้ทำอะไรเยอะแยะ ฉันมีความสุขที่ได้อยู่บ้าน อยู่ใกล้ๆ แม่ น้าบอกว่า สวนใหญ่ดอกไม้พวกนี้ ไม่ได้ซื้อเสียเงินซื้อมา มิน่า มันถึงดูสวยเป็นพิเศษนะอิอิ

ดอกไม้ที่ถ่ายมาเหล่านี้ บางดอกก็เป็นดอกไม้เล็กๆ ข้างทาง หรือในสวนบ้านฉัน หรือเรียกง่ายๆ ว่า ดอกหญ้า แต่พอดูใกล้ๆ ดอกหญ้า มันก็สวยและมีคุณค่าในตัวของมันเอง ว่าไหมคะ ฉะนั้น ดอกไม้ทุกดอกมีความสวยและมีคุณค่าในตัวของมันเอง และอย่าคิดไปดูถูกดอกหญ้าหรือดอกไม้ริมทางเด็ดขาด