วันนี้ฉันจะพูดถึงเรื่องของพ่อบ้าง เพราะไปจัดห้องแล้วเจออัลบั้มภาพเก่าๆ ที่กำลังจะเสียหายไปตามกาลเวลา ไม่ได้การเสียแล้ว ฉันจึงต้องสแกนภาพแห่งความหลังนี้เก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ เทคโนโลยีสมัยใหม่ช่วยเราได้แบบนี้นี่เอง ในภาพนี้ พ่อลูกสองคนมีความสุขกันมาก ฉันจะไม่ยอมให้ความสุขเหล่านี้กลายเป็นอดีตแน่นอน ถึงแม้ความเป็นจริง ฉันจะไม่สามารถทำได้ก็ตาม ตั้งแต่นี้ต่อไป ฉันจะพยายาม (ถึงแม้จะรู้ว่าทำไม่ค่อยเก่ง) ที่จะอยู่อย่างมีความสุข ไม่ต้องให้พ่อได้เป็นห่วง และฉันจะดูแลแม่ให้อย่างดี
ตอนเด็กๆ หรือแม้แต่โตเป็นสาว ฉันชอบตามพ่อต้อยๆ พ่อไปไหน ฉันไปด้วย ดังนั้น แนวคิด หรือปรัชญาการดำเนินชีวิตของพ่อผู้แสนดีคนนี้ ฉันจึงรับและซึมซับมาทั้งหมด พ่อเป็นข้าราชการตงฉิน พ่อเคยสอนฉันว่า เมื่ออยู่ในที่ทำงาน ให้มองว่าทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานของเรา อย่าไปมองว่าคนที่มีหน้าที่การงานตำแหน่งต่ำกว่าเรา แล้วเขาจะด้อยกว่า พ่อสอนให้ฉันให้เกียรติทุกคน พ่อบอกว่านเราทุกคนมีสิทธิ์และศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน หลังเลิกงาน พวกเราก็เป็นเหมือนเพื่อนกัน ฉันจึงมีเพื่อนเยอะแยะมากมาย
ฉันคิดว่าฉันถอดแบบทั้งหน้าตาและนิสัยใจคอของพ่อมาทั้งหมด พ่อเป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตฉัน ทุกวันนี้ ฉันยังนอนร้องไห้คิดถึงพ่อในวันที่อ่อนแอ แต่ก็พยายามปลอบใจตัวเองเสมอว่า พ่อไม่ได้ไปไหน พ่อแค่เหนื่อย อยากพักผ่อน และย้ายบ้านไปอยู่อีกโลกหนึ่งแค่นั้นเอง แต่ส่วนหนึ่งของพ่อยังคงมีชีวิตอยู่ในใจของฉันเสมอ เรื่องดีๆ ของพ่อยังมีที่อยากเลาอีกเยอะ คงต้องรอภาคต่อไปค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น