Bad Day!

วันนี้ขอโกรธแม่หนึ่งทีได้ไหม ...เพราะว่าแม่ซ่อนยาอีกแล้ว แม่แอบไม่กินยา แม่โกหกฉันอีก ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ในชีวิต ภาพแห่งความหลังเมื่อแม่ต้องไปอยู่โรงพยาบาลแห่งนั้น หวนกลับมาหาฉันอีกครั้ง ความเครียดเริ่มเดินขบวนเข้ามาสู่หัวสมองของฉัน ตั้งแต่หลังอาหารมื้อเช้าที่รับทราบว่าแม่เริ่มซ่อนยาไว้ใต้ลิ้นเวลาฉันป้อนยา และแม่แอบไปเข้าห้องน้ำหลังจากนั้นเพื่อเอายาไปทิ้ง มิน่า พี่คนที่ดูแลแม่บอกว่า สองสามวันก่อน แม่เดินออกจากบ้านไปอีก แม่เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม แม่ของฉันป่วยอีกแล้ว

หลายๆ เดือนที่ผ่านมา ฉันเพิ่งจะฟื้นตัวจากความซึมเศร้าและความเครียดจากปัญหาเรื่องความเจ็บป่วยของแม่ แต่วันนี้เป็นวันแรกที่ประสบการณ์แย่ๆ แบบนั้นเกิดขึ้นกับฉันอีก แต่ฉันก็เข้าใจว่าชีวิตคน ก็ต้องเป็นแบบนี้ จะให้สุขตลอดไป หรือทุกข์เสียทั้งหมด ย่อมไม่มีทางเป็นไปได้

ชีวิตฉันก็เช่นกัน ในวันที่แสนจะหม่นหมองในวันนี้ ร่างกายของฉันหาทางออกด้วยการนอนหลับที่ยาวนาน อันที่จริงคือฉันไม่อยากตื่นมาพบเจอและรับรู้กับปัญหาใดๆ อีกแล้วต่างหาก ฉันแอบคิดว่า ถ้าไม่ตื่นจริงๆ คงดีไม่น้อย

แต่อย่างไรก็ดี โลกใบนี้ ไม่ได้โหดร้ายไปกับฉันเสียทั้งหมด ยังพอมีบางสิ่งอยู่บ้าง ที่ทำให้ฉันยิ้มได้ นี่อย่างไร ที่เขารียกกันว่าโลกก็มีความยุติธรรมกับเราเหมือนกัน อย่างน้อย ทุกอย่างบนโลกใบนี้ ก็ไม่ได้แย่เกินไปที่จะมีชวิตอยู่

ฉันรู้จักเพลงอยู่เพลงหนึ่ง เพลงนี้ชื่อ "ชีวิตกับความหวัง" มีความหมายดีและให้กำลังใจได้ดีมาก ฉันขอมอบให้ทุกคนที่มีโอกาสได้อ่าน เผื่อว่าจะได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง เหมือนกับที่ฉันเป็น

" เราได้เกิดมาหนึ่งหน เราผจญเพื่อความหวัง ทุกข์ประดังเมื่อความหวังพังทลาย
ลืมอดีตที่ขื่นขม ทุกข์ระทมให้เลือนหาย เหมือนนิยายผ่านฝันร้ายที่อับเฉา
แม้บางวันฝันชื่น หรือบางคืนฝันเศร้า ยิ้มระรื่นโรมเร้าคลาดเศร้าใจ
...........
ยังไม่สิ้นแห่งความหวัง ชีวิตก็ยังสดแจ่มใส ทุกข์ทำไมสู้ต่อไปในโลกนี้
.........
ทุกข์ทำไมสู้ต่อไปในโลกนี้