ใครจะนึกว่าวันหนึ่ง ฉันจะได้ปรัชญาชีวิตจากเด็กขายพวงมาลัย
เรื่องมีอยู่ว่า มีอยู่วันหนึ่ง ฉันเหนื่อยกับการทำงานในวันนนั้นเหลือเกิน ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด ขณะทีกำลังขับรถกลับบ้าน รถจอดติดไฟแดง มีเด็กผู้ชายอายุประมาณ 7-8 ขวบ มายืนข้างๆ รถเพื่อจะขายพวงมาลัย ตอนนั้นฝนตกปรอยๆ เด็กผู้ชายคนนั้นตัวดำ ๆ มือถือมาลัยดอกมะลิเกือบเหี่ยวและมาลัยดอกรักสองสามพวง คงเพราะเย็นมากแล้ว สงสารเด็กที่ต้องมายืนตากฝน เลยตัดสินใจกดกระจกลงไปถามว่าดอกมะลิเท่าไหร่ เด็กตอบมาว่า 20 บาทครับ ในตอนนั้น ฉันควานหาเงินเศษในกระเป๋าตังค์แต่ไม่มีลย มีแค่แบงค์ห้าร้อยและแบงค์พัน (อืมม ฟังแล้วดูรวยดีนะ อิอิ) เหลือแต่แบงค์ห้าสิบอยู่ในกระเป๋าตังค์ เลยตัดสินใจยื่นแบงค์ห้าสิบแล้วก็บอกว่าไม่ต้องทอน เพราะใจก็อยากจะทำบุญกับเด็ก แต่ทันใดนั้น สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจก็คือ เด็กคนนั้นกลับยื่นพวงมาลัยให้มาอีก 3 พวง (พวงละ 10 บาท) เหมือนกับว่าเขาไม่ยอมรับเงินจากฉันฟรีๆ
ฉันรู้สึกประหลาดใจ และประทับใจมากว่า ขนาดเด็กขายพวงมาลัย อายุยังไม่ถึงสิบขวบ ยังมีศักดิ์ศรีในตัวเอง เขารู้จักที่จะไม่รับเงินของใครมาง่ายๆ และสิ่งนั้น เขาต้องตอบแทน เพราะเด็กคนนี้ ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น อารมณ์ที่ขุ่นมัวจากที่ทำงาน หายไปหมดสิ้น กลับมีกำลังใจขึ้นมาแทนที่ ขอบคุณคะ เด็กขายพวงมาลัย