ลุงแจวเรือจ้าง...กับหนุ่มนักเรียนนอก

วันนี้มีเรื่องจากฟอร์เวิดส์เมล์มาเล่าให้ฟัง

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง...เป็นชาวสงขลา...เรียนเก่งมาก...ได้ทุนไปเรียนอเมริกา...ตั้งแต่เด็ก...จนจบด็อกเตอร์...จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน...บ้านของเด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลา...ต้องนั่งเรือแจวข้ามไป...ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง...เรือที่ติดเครื่องยนต์...ไม่มีเหรอ...ลุง...?ไม่มีหรอกหลาน...ที่นี่มันบ้านนอก...มันห่างไกลความเจริญ...มีแต่เรือแจว...โอ...ล้าสมัยมากเลยนะลุง...โบราณมาก...ที่อเมริกา....เขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง...ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก...ไปส่งผมฝั่งโน้น...เอาเท่าไร...ลุง...?80 บาท...OK...ไปเลยลุง...ในขณะที่ลุงแจวเรือ...หนุ่มนักเรียนนอกก็เล่าเรื่องความทันสมัย...ความก้าวหน้า...ความศิวิไลช์ของอเมริกาให้ลุงฟัง...เมืองไทยเมื่อเทียบกับอเมริกาแล้วล้าสมัยมาก...ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง?ทำไมไม่พัฒนา...ทำไมไม่ทำตามเขา...เลียนแบบเขาให้ทัน...?ลุง...ลุงใช้คอมพิวเตอร์...ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม?ลุงไม่รู้หรอก ใช้ไม่เป็น...โอโฮ้ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25%....แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง...?ลุงไม่รู้หรอก...ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ...ชีวิตของลุงหายไป 50 %ลุง...ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม...ลุง...?ลุง...ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหม...ลุง...?ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย...ชีวิตของลุง...ลุงรู้อยู่อย่างเดียวว่าจะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น...ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตของลุงหายไปแล้ว 75%พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง...คลื่นลูกใหญ่มาก...ท้องฟ้ามืดครึ้ม...นี่พ่อหนุ่ม...เรียนหนังสือมาเยอะ...จบดอกเตอร์จากต่างประเทศ...ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม?ได้ จะถามอะไรหรือลุง? เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม?ไม่เป็นจ๊ะ...ลุง....ชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100 % แล้วพ่อหนุ่ม

อ่านแล้ว ก็เข้าใจว่า ถึงจบด็อกเตอร์ ก็มีโอกาสตายกับเขาได้เหมือนกัน เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล....