ปลดทุกข์

บางวัน ชีวิตเราก็มีเรื่องขำๆ แปลกๆ

เช่นวันนี้ ตื่นเช้าเตรียมตัวมาทำงานอย่างสดใส

ออกจากบ้านเร็วกว่าปกติด้วยล่ะ ไม่ตาลีตาเหลือกเหมือนกับทุกวัน

ขับรถมาสบายๆ ไม่เร่งรีบ แต่ที่ไหนได้ ยังไม่ถึงครึ่งทาง ดันปวดท้องเข้าห้องน้ำซะงั้น

คือแบบว่า อั้นไว้ก็ไม่ไหวมั้ง ต้องปลดปล่อยภาระอันหนักอึ้งนี้ที่ไหนสักที่

พลางนึกตำหนิตัวเอง ทีตอนอยู่บ้าน ทำไมไม่เข้าให้เรียบร้อยนะ

อ้อ นึกออกแล้ว ห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด คือห้องน้ำที่ตลาดประจำตำบล

ขณะรถติดไฟแดง ขนลุกแล้วลุกอีก พยายามรวบรวมสมาธิพร้อมกับค้นหาเงินเหรียญ

เพราะต้องจ่ายค่าเข้าไปใช้ห้องน้ำเขา ควานหาเงินเหรียญในกระเป๋า หายากหาเย็น

ยิ่งรอช้าไม่ได้อยู่ ขนก็ลุกแล้วลุกอีก ขอย้ำ...

โชคดี เจอเงินเหรียญจนได้ ดีใจจนสุดบรรยาย

ณ เวลานั้น เงินเหรียญบาทน้อยๆ ไม่กี่เหรียญในกระเป๋าของฉันมีค่ายิ่งกว่าเหรียญทอง

พอจะเข้าห้องน้ำ เจอคุณป้า หน้าเหมือนผู้คุม นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำ

คอยเป็นคุณครูบอกให้ลูกค้าทุกคนต้องถอดรองเท้าและสวมรองเท้าแตะของห้องน้ำนี้เท่านั้น

นั่นแน่ มีการบริหารจัดการที่ดีเสียด้วย

จ่ายค่าปลดทุกข์ไปสองบาท โชคดีที่ห้องน้ำของคุณป้าสะอาด

หลังเดินออกมา ซาบซึ้งถึงคำว่าปลดทุกข์ได้จริงๆ

อ้อ เป็นแบบนี้นี่เอง ใครหนอ ช่างคิดคำนี้เหลือเกิน

นึกว่าวันนี้ จะได้มาทำงานแต่เช้าแล้วเชียว

กระหืดกระหอบ ซิ่งทะลุมิติมาทำงาน

สแกนลายนิ้วมือ 8.30 น. เป๊ง ไม่ขาดไม่เกิน

อ่านเสร็จ ได้กลิ่นอะไรโชยมาบ้างไหม