พรุ่งนี้เราจะพบกัน

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ลักกี้เข้ารับผ่าตัด ตอนเช้า พบว่าที่นอนลักกี้ มีเลือดแดงเต็มไปหมด แม่บอกว่าให้รีบพาลักกี้ไปหาหมอเร็ว ท่าทางจะไม่ค่อยดี เวลาลักกี้ต้องเจ็บป่วยแบบนี้ทีไร ฉันมักจะรู้สึกผิดเสมอที่ชอบไปเห่อน้องๆ ตัวใหม่ๆ แทนที่จะเล่นกับลักกี้เหมือนเดิม แต่ลักกี้ ก็คงเข้าใจ ฉันเป็นแบบนี้ เดี๋ยวฉันก็มาง้อลักกี้เอง ลักกี้คงคิดแบบนี้บ่อยๆ ลักกี้เป็นหมาเรียบร้อย ไม่ดุ บอกให้ทำอะไรก็ทำ คราวนี้ ถ้าพี่บอกว่าให้ลักกี้มีชีวิตอยู่ต่อไปนานๆ ลักกี้ก็ต้องทำแบบนั้นนะ เข้าใจ๋

ดังนั้น ในวันนี้ฉันจึงออกจากที่ทำงานก่อนเวลาเพราะต้องพาเจ้าเพื่อนยากตัวน้อยตัวนี้ไปพบคุณหมอ หมอวินิจฉัยว่าลักกี้มดลูกอักเสบ และต้องรับการผ่าตัดโดยด่วน ก่อนจะเข้ารับการผ่าตัด ลักกี้ถูกฉีดยาเพื่อให้ซึมและสลบ เราสองคนมองหน้ากันผ่านกระจกห้องผ่าตัด ลักกี้มองหน้าฉันตาละห้อย ฉันยังจำภาพนั้นได้ติดตา ถึงแม้ลักกี้จะง่วงเพราะฤทธิ์ของยา แต่ลักกี้ยังจ้องมองมาที่ฉัน เหมือนกับจะถามว่า พาน้องมาไว้ในห้องนี้ทำไม ทำไมไม่ได้ออกไปล่ะ ทำไมง่วงแบบนี้ล่ะ

ฉันเกิดอาการหลอนแบบนี้ทุกทีสิน่า เวลาเพื่อนรักหรือน้อง ๆของฉันต้องไปอยู่ในห้องผ่าตัด เหตุการณ์ของน้องมอม ฝังใจฉันอยู่ไม่น้อย ลักกี้ก็แก่มากแล้วเสียด้วย ไม่เอาน่า เอาคิดในแง่ลบ เอาแต่บอกคนอื่นว่าให้คิดในแง่บวก เราก็ต้องพยายามคิดในแง่บวกบ้างสินะ สู้ๆ นะ ทั้งลักกี้ และตัวพี่เอง พรุ่งนี้เราจะเจอกันนะลักกี้
ส๊าธุ ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายช่วยลักกี้ด้วยเถิด