วันพุธที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2553

เป็นยังไงก็เป็นกัน

วันนี้อดไม่ไหวแล้ว ขอโวยวายๆๆๆ
อดทนมานาน ได้สิบวันเต็มๆ พอดี...
คราวนี้ ฝีมือดีขึ้นนะ เพราะไม่ร้องไห้สักแอะ... การสวดมนต์ก่อนนอนช่วยได้มาก
อดทนไม่ไหว เลยระเบิดไปสักที
ระเบิดออกไปแล้วก็โล่งใจนะ และยอมรับว่า อะไรๆ ที่เกิดขึ้นตามมา อาจไม่สวยหรูอย่างที่ใจอยากให้เป็น
หลังจากครั้งนี้
อาจไม่ได้คุยกันอีก
หรือหลังจากครั้งนี้
จะเข้าใจกันมากขึ้น
ช่างเถอะ อย่าไปคิดเลย...ว่าอะไรรออยู่ตรงหน้า
แค่ขอให้ยอมรับว่า สิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนแต่เป็นผลจากการกระทำของตัวเองในวันนี้

ไม่มีความคิดเห็น: